P: Radiotelevizioni Shqiptar, Tirane 1987. S: Vito Koci; R: Vladimir Kasaj;O: Bujar Kokonzi; Pi: Mitat Cuadari; M: Maksim Shehu; Z: Kristaq Kristo; RM: Fatbardha Kraja; Muharrem Asllani; Pk: Mitat Cuadari; AR: Ingrid Lambika; AO: Arben Ceku; N: Nikolin Gjoni, Fatbardh Kacorri; re: Ilir Kruja; D: Ylli Kokona; Di: Ferdinand Deda – AM –; K: Astrit Duci.
A: Reshat Arbana – AM – (k/ inxhinier Emili); Kadri Roshi – AP – (profesori); Sotiraq Cili (inxhinier Gjergji); Roza Anagnosti – AM – (gruaja e Emilit); Yllka Mujo (Ajkuna, vajza e profesorit); Vitore Nino (gjyshja e profesorit); Herion Mustafaj (Agimi); Manjola Nallbani (Zana); Piro Qirjo (Ilir Celikasi); Viktor Zhusti (nenpunes ne dikaster); Zhani Petro (nenpunes i kantierit).
Titulli i fimit nuk ka te beje thjesht me nje rikonstruksion qe behet ne nje kantier industrial, por eshte perdorur sin je simbol per ato ndryshime te medha qe ndodhin edhe ne jeten e personazheve. Ai tarjton marredheniet e ketyre personazheve ne pune, ne jeten e perditshme e familjeve si refleks i marredhenieve te punes. Ai trajton edhe dashurine e paster midis dy te rinjve, te Zanes, nje vajze pa prinder rritur nee shtepine e familjes qe e gjen ngrohtesine edhe ne punen e re ku eshte caktuar dhe teknikut te ri, Agimit, i cili gradualisht fillon te zbuloje tek ajo tiparet e shoqes se jetes. Zhvillimi i ngjarjeve behet parallel me ate te inxhinier Emilit, i cili u perket atyre njerezve qe luftojne te bejne karriere ne rruge te padrejta e duke penguar kuadrot e rinj te cajne jeten me vrullin e tyre te moshes.
Fitoi cmimin “Aleksander Moisiu” si filmi me i mire i vitit 1989. Manjola Nallbani u nderua me cmimin nxites te Festiavlit VIII per rolin e Zanes, ndersa Kristaq Kristo u nderua me cmimin per komponentet per kolonen zanore.
