P:Kinostudioja ,”Shqiperia e Re”, Tirane 1983. S: Dhimiter Anagnosti – AM – : R: Piro Milkani – AM – : O: Aleksander Kasneci: Pi: Astrit Tota: M: Aleksander Fashi: Z: Fahri Jukniu: Pk: Vjollca Liza (Dylgjeri): G: Liliana Tesho: Mo: Peri Mato: AR: Armand Xhuli, Grigor Stavri: AO: Artan Lipivani: D: Petrit Beci, Di: Ferdinand Deda – AM –
Skulpturen e realizoi Muntaz Dhrami – Skulptor i Popullit.
A: Andri Cili (Gazi): Thimi Filipi – AM – (gjyshi): Sotiraq Bratko (babai i Gazit): Zamira Begolli (nena e Gazit): Melpomeni Cobani – AP – (pastruesja): Genti Lleku (Genci): Edvin Kullnuri (Miri): Andon Qesari (pergjegjesi).
Ne shatervanin e parkut te madh eshte vendosur nje sculpture. Te gjithe femijet jane te gezuar, por ne vecanti Gazi. Cdo mengjes kur shkon ne shkolle, ai e pershendet djaloshin sculpture dhe ne oren e mesimit e vizaton. Ai dhe shoket e tij i kane vene edhe nje emer, Ilir. Cdo gje shkon per mrekulli, deri diten kur Ilirit i thyen krahun. Gazi pikellohet. Gjyshi i thote se cdo gje do te rregullohet.
Ditet kalojne. Per skulpturen krahethyer nuk kujtohet njeri. Gjithnje premtime: premton mamaja, premton babai, at ate ndermarrjes komunale e shenojne ne bllok, por krahu i Ilirit ashtu mbetet. Nje dite Ilirit i thyejne edhe krahun tjeter. Gazi kete here e humbet durimin. Ne shpirtin e tij te brishte zhvillohet nje drame e vogel. Prinderit e kuptojne teper vone.
